هیچ راهی برای خواندن مزاح بی‌پایان غلط نیست. می‌توانید از اول تا آخر بخوانید، کتاب را سروته کنید و حتی از وسط نصفش کنید که حملش راحت باشد! در این مطلب می‌خواهیم چند توصیه‌ی عملی بگوییم که هنگام خواندن مزاح بی‌پایان حواستان به چه چیزهایی باشد.

یک) پی‌نوشت‌ها را بخوانید: لطفاً. در پی‌نوشت‌ها خبری از کتاب‌شناسی و مرجع نیست، بخش مهمی از خودِ متن‌اند. حتی خود فرآیند رفت‌وبرگشت هم جزئی از تجربه‌ی خواندن کتاب‌اند.

دو)  از نشان کتاب‌ها استفاده کنید: از عمد جمع بستیم. یکی‌اش را بگذارید برای متن اصلی، آن یکی برای پی‌نوشت‌ها. به این شکل لازم نیست چند بار در ساعت بگردید تا ببینید کجای کتاب بوده‌اید.

سه) به نویسنده اعتماد کنید: حوالی صفحه‌ی ۷۰-۸۰ کم‌کم وحشت‌زده می‌شوید. شخصیت‌ها می‌آیند و می‌روند. باید خط روایت‌ها را گم نکنید. جملات بلند تمرکز می‌طلبند. و فکر می‌کنید شاید کارهای مهم‌تری هم در زندگی داشته باشید. در همین حد بدانید که تکه‌های پراکنده به هم وصل می‌شوند. کم‌کم خط روایت‌ها را پیدا می‌کنید، در کتاب جا می‌افتید. تا آن موقع روی هر بخش پازل تمرکز کنید تا کم‌کم تصویر نهایی را ببینید.

چهار) تا صفحه‌ی ۳۰۰ دوام بیاورید: در مسیر خواندن مزاح بی‌پایان چند ایستگاه هست. خیلی‌ها همان اول کتاب را رها می‌کنند. ممکن است در شروع، از بعضی فصل‌ها کلافه شوید. روی هر فصل و شخصیت‌هایش تمرکز کنید. مثل خیلی چیزهای دیگر در کتاب، علت همین نکته هم در کتاب که پیش بروید روشن می‌شود.

پنج) از صفحه‌ی ۳۲۶ کپی بگیرید، یا آن صفحه را تا بزنید، یا به هر شکلی دم دستتان باشد: صفحه‌ی ۳۲۶ اطلاعاتی دارد که یا باید حفظ کنید یا هر از گاهی بهش برگردید تا نخ داستان را پی بگیرید. هر وقت بهش رسیدید کاری کنید که راحت به آن برگردید. اگر لازم شد ازش کپی بگیرید.

شش) جلوجلو نروید: برای مثال الان نروید ببینید صفحه‌ی ۳۲۶ چه خبر است. حتماً دلیل داشته که نویسنده کتاب را به این ترتیب نوشته. بخشی از نکته‌ی ۳ و اعتماد به نویسنده همین است.

توصیه: اگر دیدید کسی درباره‌ی داستان کتاب حرف می‌زند به‌سرعت محل را ترک کنید.

هفت) به نسخه‌تان رحم نکنید: موقع اتمام کتاب صفحه‌ی ۳۲۶ نباید تنها صفحه‌ی تاخورده‌ی کتاب باشد. از برچسب استفاده کنید، یا یادداشت بچسبانید وسط کتاب. زیر جملات خط بکشید. هایلایت کنید. پیشنهاد ما این است که تا می‌توانید ازش کار بکشید. در روز مبادا به کارتان می‌آید.

هشت) «هملت» از یادتان نرود: تصادفی نیست که عنوان کتاب از هملت شکسپیر گرفته شده. موقع خواندن کتاب حواستان به روابط شخصیت‌ها در هملت و مزاح بی‌پایان باشد.

نه) با دیگران بخوانید: کتاب خواندن شاید به‌ذات انفرادی باشد. ولی وقت‌هایی پیش می‌آید که دلتان می‌خواهد یکی را پیدا کنید و با هم درباره‌ی کتاب حرف بزنید، یا تکه‌ای را با دیگران به اشتراک بگذارید. اصلاً از مهم‌ترین مضامین کتاب همین است که در زمانه‌ی فرهنگ کرختیِ سرگرمی‌سازی بایستد و آدم‌ها را به مشارکت دعوت کند.